Powietrze w mieszkaniu musi być stale wymieniane. Jest to konieczne dla zdrowia mieszkańców, a w mieszkaniach korzystających z gazu – także dla ich życia. Napływ świeżego powietrza jest również potrzebny dla uniknięcia wilgoci, pleśni i grzyba. Służą temu wietrzenie mieszkań oraz drożne kanały wentylacyjne w pomieszczeniach kuchennych i łazienkowych. Korzystne jest przewietrzanie pomieszczeń poprzez pełne otwarcie okna na krótką chwilę. Następuje wtedy pełna wymiana powietrza bez wyziębienia pomieszczenia zwłaszcza zimą. Przewietrzanie mieszkań jest potrzebne zwłaszcza po praniu i gotowaniu, by nagromadzona para wodna nie wykraplała się na szybach okien i ścianach. Stały, niewielki napływ świeżego powietrza mogą i powinny zapewniać okna. Problem w tym, że nowe, szczelne okna przerywają często dopływ świeżego powietrza do mieszkań, co wywołuje złe samopoczucie mieszkańców i gromadzenie się pary wodnej. Dlatego okna te powinny być stale ustawiane w pozycji tworzącej mikroszczelinę, albo należy wyposażyć je w specjalne nawiewniki. Głównymi kanałami wentylacyjnymi w większości budynków mieszkaniowych są przewody kominowe połączone z kuchniami i łazienkami poprzez ażurowe kratki. Kratek tych w żadnym przypadku nie wolno zamurowywać ani zasłaniać. Ważnymi częściami wentylacji mieszkania są również szczeliny (co najmniej 1 cm) pod drzwiami pomiędzy pokojami oraz do kuchni, a także otwory (220 cm2) w dolnej części drzwi do łazienki. Otworów tych również nie wolno likwidować ani zasłaniać. Jeśli więc mamy do czynienia z zaparowanymi szybami w oknach, albo nawiewem powietrza z kratek wentylacyjnych, to zanim zadzwonimy do administratora lub kominiarza – sprawdźmy, czy w kanałach wentylacyjnych jest ciąg. Wystarczy zapalić świeczkę lub zapalniczkę przy kratce wentylacyjnej w kuchni lub łazience. Gdy ciągu nie ma w danym pomieszczeniu, to otwórzmy okno i drzwi i powtórzmy „badanie”. W większości przypadków po otwarciu okna wentylacja zaczyna działać, co oznacza, że było ono zbyt szczelnie zamknięte albo zlikwidowano szczeliny lub otwory w drzwiach kuchennych bądź łazienkowych. Zdarza się niekiedy, że lokator mieszkający na I piętrze czuje zapach zupy gotowanej przez sąsiadkę z IV piętra. Dzieje się tak wskutek występowania nieszczelności kanałów wentylacyjnych podłączonych do tych mieszkań (wada wymaga opinii kominiarza), albo w wyniku działania wyciągu kuchennego zamontowanego w mieszkaniu owej sąsiadki. Takie wspólne kanały wentylacyjne dla kilku mieszkań budowano w starszych budynkach. Oto dlaczego nie wolno montować wyciągów kuchennych i wentylatorów łazienkowych w takich budynkach.
· W lampach używanych więcej niż 1 godzinę dziennie, warto zainstalować świetlówki energooszczędne, które zużywają 5 razy mniej energii niż tradycyjne żarówki.
· Nie stosujmy intensywnego oświetlenia tam, gdzie nie jest ono potrzebne, np. w sypialni, łazience, przedpokoju.
· Abażury na lampach nie powinny tłumić światła.
· Kupując elektryczne urządzenie domowe (telewizor, lodówkę, pralkę, odkurzacz, żelazko itp.) wybierzmy takie, które nie tylko jest funkcjonalne, ale także zużywa mało energii elektrycznej.
· Żelazka, suszarki, odkurzacza, mikserów itp. używajmy możliwie krótko, bez zbędnej pracy „na pusto”.
· Lodówki i zamrażarki należy otwierać tylko na krótką chwilę, aby nie wprowadzać do wnętrza ciepłego powietrza, które agregat będzie musiał ochłodzić, zużywając dodatkową energię.
· Wykorzystujmy w pełni pojemność bębna pralki automatycznej. Przy częściowym jego wypełnieniu pralka pobierze tyle samo energii i wody, co przy pełnym „załadunku”.
· W czajniku należy gotować tylko tyle wody, ile jest nam aktualnie potrzebne.
· Do potraw o długim czasie gotowania używajmy szybkowaru. Oszczędzamy wtedy około 40% energii i 70% czasu.
· Podczas korzystania z piekarnika otwierajmy jego drzwiczki tylko wtedy, gdy jest to konieczne. Każde otwarcie drzwiczek zwiększa zużycie energii o 10-20procent.
· Warto przyzwyczaić się do umiarkowanej temperatury w pomieszczeniach mieszkania. Zdaniem specjalistów, nie powinna być ona wyższa niż: w pokoju mieszkalnym – 20-21 st. C, w kuchni i sypialni – 18 st. C, w łazience – 24 st. C. Obniżenie temperatury w mieszkaniu o 1 stopień zmniejsza zużycie ciepła o około 5 procent.
· Grzejniki powinny być całkowicie odsłonięte, bez ozdobnej obudowy. Nie powinny być również zasłaniane firankami i zasłonami.
· Wietrzenie mieszkania w okresie grzewczym powinno być intensywne, ale krótkie i przy zakręconych (częściowo lub całkowicie) zaworach termostatycznych. Wielką rozrzutnością jest otwieranie w tym okresie okien na całe godziny, co się często zdarza.
· W mieszkaniach wyposażonych w zawory termostatyczne warto ograniczać ogrzewanie, gdy nie jest ono potrzebne, np. gdy wszyscy mieszkańcy wychodzą z mieszkania.
· Oszczędne gotowanie na gazie, to gotowanie w garnku o płaskim dnie i dobrze przykrytym. Płomień palnika powinien ogrzewać tylko dno garnka, a nie jego boczne ścianki. Zbyt duży płomień jest niepotrzebną stratą gazu.
· Podczas gotowania na gazie lub w czajniku używajmy tylko tyle wody, ile jest naprawdę konieczne. Nadmiar wody to stracona energia, czas i pieniądze.
· Podczas korzystania z piekarnika otwierajmy jego drzwiczki tylko wtedy, gdy jest to konieczne. Każde otwarcie drzwiczek zwiększa zużycie gazu (lub energii elektrycznej) o 10-20 procent.
· Do potraw o długim czasie gotowania używajmy szybkowaru. Oszczędzamy wtedy około 40% energii i 70% czasu.
· Unikajmy cieknących kranów i spłuczek ustępowych. Nawet drobne, ale długotrwałe przecieki powodują duże straty wody, a tym samym pieniędzy.
· Podczas kąpieli pod prysznicem zużywa się prawie o połowę mniej wody niż podczas kąpieli w wannie.
· Naczyń nie należy zmywać pod strumieniem bieżącej wody, tylko w zlewozmywaku lub zmywarce. Zmniejszamy w ten sposób znacznie (nawet o połowę) zużycie wody.